wiecznie brudne stopy, spanie w namiocie z 20186520816 osobami, prysznic z 81265068215281 osobami, gra w butelkę z 58165 osobami + namawianie swojego chłopaka, by całował się z przyjacielem, picie spirytusu z sokiem, jedzenie czegokolwiek (włącznie z zupą w słoiku podgrzewaną na słońcu) byle tylko nie pic na pusty żołądek, kompletny brak makijażu, bo  nigdy nie wiadomo kiedy Cie wrzucą do wody, a po wyjściu nie chcesz bawic się w pandę, ubieranie czegokolwiek, byleby było w miarę czyste, "o! 6 rano, przydałoby się isc spac", dyskoteki, paskudne disco polo, z czego pod koniec sierpnia nucisz każdą piosenkę ("chodź kochanie" to mój numer 1), spontaniczne pomysły, tragiczne skutki jednorazowych nocy (nigdy nie sypiajcie z bracmi, a tym bardziej nie wspominajcie : "twój brat jest w tym gorszy"), nie odbieranie telefonu od mamy (bo po c*h*u*j ?), wstawanie na hasło "Mała, ciepła woda, chodź, póki jest", gitarowe szlagiery, bekonowe prażynki, brudne tenisówki, obcięte długie spodnie bo za gorąco, sauna w namiocie, mokry, wilgotny namiot z mrowiskiem na wejściu... witajcie wakacje. dopiero teraz naprawdę je zaczynam.

A dokładniej w czwartek. Bardzo tego potrzebuję. Bo tylko tak się pozbieram.

A teraz moje ukochane żale (po co ja to robię? po co ja o tym mówię?). Zostawił mnie. Zależy mu, oczywiście bardzo mnie kocha. Jestem jego sarną : "o złotej sierści, dumnie idziesz przez życie z wiecznym półuśmiechem", jestem jego inspiracją, jego wytchnieniem od pracy, kompletnie różna od niego. Wiecznie zachwycona, mała i urocza, a on wysoki, poważny, smutny, od czasu do czasu wesołe iskierki w szmaragdowych oczach. Gorzej, że to nic nie zmienia jak się okazuje.

Bo moje kochanie się boi.

NAJWAŻNIEJSZA JEST SZTUKA, NIE CHCĘ CIĘ RANIC TYM, ŻE NIE MOŻEMY BYC BLIŻEJ, BO KOCHAM SZTUKĘ NAJBARDZIEJ NA ŚWIECIE. POZA TYM - BOJĘ SIĘ TEGO UCZUCIA. NIE CHCĘ CIĘ KOCHAC.