4.

Dzień strasznie mi się dłużył. Zdecydowałam, że wszystko zrobię dziś. Najpierw Mark, potem Jake. Byłam bardzo zdenerwowana i choć Caroline próbowała mnie ciągle uspokajać to w ogóle mi nie pomagała. Gdy zadzwonił dzwonek na ostatnią lekcję chciało mi się wymiotować.

- Strasznie źle wyglądasz, może tego nie rób.

- Nie! Muszę! Nie chcę dalej tak żyć, muszę z nim porozmawiać, powiedzieć mu, że już nigdy nic z tego nie będzie.

- Okej, to może iść z tobą? Może będziesz czuła się lepiej?

- Nie, chcę to zrobić sama. Dam radę. Niedobrze mi....

- Może ty w ciąży jesteś? zażartowała Caroline, chcąc rozładować atmosferę.

- Dobrze wiesz, że ja nigdy...

- Wiem, wiem. Dobra, przestajemy gadać, bo pani Jonson się ciągle na nas patrzy. Nie chcę iść do odpowiedzi, nic nie umiem.

- Ok. powiedziałam i próbowałam się skupić na lekcji. Jednak nie szło mi to za dobrze, większość słów nauczycielki uciekało gdzieś w otchłani. W głowie miałam swój plan i ciągle go powtarzałam:

PUNKT  1.  Zdobyć się na odwagę

PUNKT  2.  Iść do Marka i wytłumaczyć mu, że nic z tego.

PUNKT  3.  Rozstać się nie raniąc go.
PUNKT  4.  Iść na spotkanie do szkółki w dobrym humorze

PUNKT  5.  Być jak najbliżej Jakea.

PUNKT  6 (najważniejszy)  Trzymać Caroline jak najdalej Jakea.