Nie przejmuj się przegraną, niepowodzeniem, straconą przyjaźnią czy utraconą miłością. Życiowe przeszkody w końcu ustąpią i wyjdziesz na prostą, nawet jeżeli teraz wydaje Ci się to niemożliwe.

Tak idąc ciemną ulicą w deszczową noc po raz kolejny wyklinałam życie, Jak ktoś może sądzić, że mnie  w pełni rozumie ?
Przecież nawet ja sama siebie nie ogarniam, nawet matematyka jest prostsza do ogarnięcia niż ja... A teraz jeśli kiedykolwiek zechcę komuś zaufać bez sensu- to proszę - niech ktoś mną potrząśnie Bo wolę nie mieć nic, niż mieć coś na niby. I  po tych przemyśleniach, pod koniec spaceru wyrwało mi się ciche `mam wyjebane` - właśnie tak smakowała wolność.W pewnym momencie życie już nie sprawiało mi przyjemności, ale przesunęłam granicę. Bo trzeba było iść dalej, tak właściwie to był decydujący moment, bo chcę przejść przez życie bezboleśnie i godnie.Postawiłam kilka kropek, przewróciłam parę stron i zaczęłam nowy rozdział w swoim życiu. W tamtym czasie najgorzej było wieczorami, kiedy siadałam na łóżku i czułam, że tak na serio nie mam już nic. Sparzyłam się i w spokoju koiłam swój ból, a potem mówiłam, że tak chcę. Bo wiecie jakie blizny goją się najdłużej.? Te po szczęściu...
A teraz.? Teraz zamierzam być szczęśliwa, cholernie szczęśliwa, bo przez łzy kiepsko się widzi. Czasem trzeba się uśmiechnąć. Tak mimo wszystko spróbować na nowo żyć. Przestać żyć w klatce zbudowanej ze wspomnień i niespełnionych marzeń. Dać z siebie wszystko. Dla siebie, dla siebie i dla tych, którzy warci są naszego uśmiechu. Bo jeśli mamy w życiu choć jeden adres pod, który zawsze możemy pójść i zostaniemy przyjęci. Jeśli znamy choć jeden numer telefonu pod, którym zawsze ktoś się odezwie bez względu na porę, bez względu na wszystko, to znaczy, że jesteśmy naprawdę szczęśliwymi ludźmi. I właśnie dlatego pomimo cierpienia jakie odczuwamy czasem warto rano stanąć przed lustrem, uśmiechnąć się do siebie i powiedzieć: `mogę wszystko, jestem kimś!`. Czasami warto uwierzyć w siebie, mimo tego jak mocno psychicznie jest nam źle.