Codziennie wstajesz, jesz, wychodzisz, wracasz. Każdego dnia robisz mnóstwo rzeczy, które sa cząstką twojego życia. Wszystko jest takie normalne, po czasie zapomniane. Nie zastanawiasz się nad tymi czynnościami, przecież są takie naturalne, codzienne. Nie myślisz o tym kiedy ostatni raz byłeś w parku, biegałeś, widziałeś się z rodziną. Nie zastanawiasz się jak wiele razy to zrobiłeś i ile jeszcze zrobisz, ale któregoś dnia jutro może dla Ciebie nie nadejść, ono będzie, będą inni, ale wszystko będzie już bez Ciebie. Czy myślałeś kiedyś, że podniesiona rano filiżanka nie jest tą ostatnią, czy kiedyś jeszcze zobaczysz uśmiech najbliższych? Masz tak wiele, ale czy potrafisz to docenić? Masz dom rodzinę, ale wciąż ci mało. Jesteś bogaty, wciąż Ci mało chcesz więcej. Masz rodzine patologiczną, zastanawiasz się dlaczego to Ty tak musisz cierpieć, czym zawiniłeś. Tylko o tym, że są ludzie którzy mają jeszcze gorzej nie myślisz, bo co obchądzą Cię inni kiedy to Ty masz tak wielki problem. A tą świadomosć, że życie jest tak kruche też posiadasz. Usiądź na chwilę pomyśl, przestań biedz przez życie, bo ono jest tylko jedno, a czasu cofnąć się nie uda. Naucz się widzieć we wszystkim to co dobre, a nie złe w końcu zawsze mogło być jeszcze tysiąc razy gorzej. Myśl, kochaj, czuj idź przez życie spokojnie, ale nigdy przed nim nie uciekaj naprawdę niewarto, bo wtedy zbyt wiele chwil ucieka nieodwracalnie.

to zdjęcie wygląda tak jak nasze dzieciństwo, pewne fragmenty są

widzialne,ale nie da złożyć się ich w całość, zbyt mało widać.