Paulina

Kiedy rodzice Pauliny się rozwiedli zamieszkała ona z ojcem, ponieważ jej mama wyjechała za graniecę, a ona chciała zostać w Polsce. Przez pierwszy rok było dobże, rozumieli się, ufali sobie, spędzali razem dużo czasu. Wszystko zaczęło się psuć kiedy poznał Agnieszkę, zakochał się w niej i coraz mniej czasu poświęcał córce, aż w końcu całkowicie ją zaniedbał. Paula znienawidziła ją za to, że zabrała jej ojca. Myślała, że gorzej być nie może, nie miałą pojecia jak bardzo się myliła. Aga zabierała z domu pieniądze, cenne przedmioty, niszczyła dokumenty potrzebne mu do pracy i wszystko zwalała na swoją pasierbicę. Jednak Pauline bolało tylko  to, że ojciec wierzył swojej kobiecie a nie własnej córce. Nie mogła już znieść atmosfery domowej, ojciec wszystko trzymał pod kluczem, zawsze kiedy była obok patrzył jej się na ręce. Często próbowała mu wytłumaczyć, że to Agnieszka jest wszystkiemu winna, ale on nie wierzył, mówił, że nie ma żadnych dowodów. Dziewczyna była całkowicie załamana, gdyby nie telefoniczne rozmowy z mamą, które dawał jej sił rozsypałaby się na kawałki. Pewnego dnia poszła do pokju Agi żeby z nią porozmawiać:

-dlaczego mi to robisz? nie wystarczy Ci, że zabrałaś mi ojca?

-gdybyś była dla niego naprawdę ważna, nie przestałby Cię kochać

-kocha mnie tylko, że ty robisz wszystko żeby mnie znienawidził tylko nie rozumie dlaczego tak zależy ci na moim cierpieniu

-dlaczego? dlatego, że kiedy go poznałam nie mówił o niczym innym tylko o tobie Paulinka to, Paulinka tamto, będziesz dla niej dobrą matką. A ja? nic się nie liczyło tylko ty chciałam, żeby chociaż chwilę myślał o nas o mnie i o nim, ale nie bo Paulinka była ważniejsza. A ja naprawdę go pokochałam i zrobiłabym wszystko żeby ze mną był. Nic innego nie przyszło mi do głowy, a musiałam szybko zacząć działać. I teraz to ja jestem górą liczę się dla niego bardziej niz córeczka dopięłam swego więc możesz zjeżdżać do matki, bo dla niego już nie istniejesz. A teraz idź z tąd, bo musze naszykować się na kolację z NIM w RESTAURACJI bez PAULINY-ostatnie słowa wypowiedziała tak dobitnie, że Paulina z płaczem wybiegła z pokoju. Nie słuchała by tego wszystkiego gdyby nie to, że nagrywała tą rozmowę. -Tato chciał mieć dowody to je dostanie, ale córki już nie odzyska- powiedziała sama do siebie. 

Końcówka za godzinę;*