Każda wrażliwość staje okoniem

Gdy nastąpi utrata wiary w ludzi, trzeba i tak dbać o swoje 

i czasowi znów dawać czas, by stłumić letarg i wzrastać w cokolwiek 

co pomoże odreagowywać, ilekroć wciąż płaczę 

to roztropne, bo nie ma co gdybać złym przejściom w porażce 

Bo to właśnie one zwiastują szereg życiowych zwycięstw 

po to zawsze w dole na długo bezsens przypomni skrycie 

że czeluść ma wiele poziomów, które znikną, gdy wprowadzisz wgłąb spokój, przezeń 

w zderzeniu z natręctwem mozołu ucieczki stąd, w mig postawisz do pionu siebie 

Zawsze koszmarnie boli jak przybije wyzysk zawiści splotem 

ale dostałem od życia przywilej, by żyć jak zwykły człowiek 

dlatego pozostając sobą stawiam na miłość w parze z rozwojem 

wraz ze mną coś, co warto pojąć - każda wrażliwość staje okoniem 

Lecz jeszcze wiele sentencji życiowych jest przede mną; 

Wiem, że chcę wiedzieć więcej i być głodnym, lecz wierzę wciąż 

że głód wiedzy i łaska wiary się zrównają z środkiem 

wespół z przeżytym za dnia nawykiem - umiar wgłąb dostrzec