Najgorszy czas

Dobry Boże, powiedz - czy tego właśnie dla Nas chciałeś? 

oprzytomnieć w kontrze tych metod nadejścia na Zbawcę?! 

wśród przemian rokrocznie w tym czasie wciąż zwycięstwo kolędy; 

Umiera wciąż człowiek zwyczajem świąt i jego potrzeby... 

Prawdziwe potrzeby - by dostrzec jeszcze w człowieku człowieka 

znajdź siłę od biedy w tym kotle nieszczęść z obrzędów pojednań 

to wszystko i tak na chwilę, by już potem tylko wegetować 

coś prysło z życia na siłę, gdy wśród schorzeń wydobędziesz słowa 

Ale przecież się liczy ta magia Twoich narodzin 

na pretensje jest limit, a prawda boli jak pocisk 

zawsze coś jest ważniejsze od spojrzenia prawdzie w oczy 

zatem odwiedź katedrę, bo kolęda Nas jednoczy 

Czemu tylko w tym wszystkim tak bardzo brakuje miłości? 

w biegu wszystko wyczyścić aż nadto w brawurze czystości 

by to potem z radości zamieść pod dywan w upośledzeniu 

i w pozornej harmonii zawsze pozmywać brud po jedzeniu 

Poeci nie mieli racji mówiąc, że samotność to przecież trwoga 

z kolei wiedzieli z własnych uproszczeń, jak mocno w potrzebie Boga 

to był od zawsze najgorszy czas, by się o niej dowiedzieć 

z korzyścią dla melancholii nad życiem w drodze wgłąb siebie