...na widok bezbronnych oczu...

Pułapka szarego żywota wymusza na tłumie sztuczność tak silną 

wśród spraw tak małego w przymiotach wyczucia nad bólem, ludzką wrażliwość 

potrafimy tylko zdeptać, jak omijamy cierpienie tłumiąc prawdziwość; 

Pokaż innym wszystko we łzach, a wspomnisz samym westchnieniem swój błąd na żywo 

Na przyszłość żyj tu i teraz z dala od wspomnień licznych 

znajdź w tym, co w życiu wybierasz, zapas dozgonnej siły 

wtedy ochronisz siebie łzami na widok bezbronnych oczu 

kiedy coś zdobi Ciebie za życia, siłą jest to, by wciąż czuć 

A to, co poczułem zatrzymując wzrok na chwilę w momencie na nich 

dało coś, co z bólem jakby tłumiąc, ot tak spłynęło ze mnie, zanim 

w ogóle zdołałem pomyśleć, że to są te same oczy Chrystusa gdy umierał 

to tłum ten, do zmian niezdolny, nie chce wciąż sobie nawet szkodzić wyrzutami sumienia 

W przeciwnym razie, musiałby się w tym pędzie zatrzymać 

więc milczy zatem, wśród prawd z życiem, gdy bezsens zawita 

a wtedy jak czegoś się o sobie w tym impasie dowie 

zatęskni za retrospekcją pojedynczy nawet człowiek