Oswajanie ciszy miejsca

Tak bardzo głodny duch pięknego odgłosu głuchej ciszy 

przenika słuch gdy magia miejsca konfrontuje się z niczym 

tym bardziej, gdy nie sposób zliczyć przeżytych w tym miejscu chwil 

które swego czasu tak bardzo dodawały ludziom sił 

Każde opuszczone miejsce, podwórko czy miejsce pracy 

tętni teraz ciszą, która dla mnie dużo jeszcze znaczy 

bo wszędzie tam, gdzie nie ma ludzi, ja po prostu jestem 

i za każdym razem utożsamiam się z tym miejscem 

Po to tylko, by nakarmić swojego ducha 

które już dawno swego środka nauczyło się słuchać 

nie sposób odnaleźć w ludziach cząstki samego siebie 

bo oswajanie ciszy miejsca mnie wychodzi lepiej 

Wszędzie tam, gdzie człowiek zostawił swe człowieczeństwo 

słychać tylko głuchą ciszę, którą ja zbieram do wewnątrz 

potrzebni mi są ludzie, by czerpać z ich ducha które zostawią 

w miejscach, które niejednokrotnie ich jestestwa pozbawią 

A wtedy gdy z powrotem wracają w te same miejsca 

ich ducha już nie ma, bo ja skradłem go dla siebie do wnętrza 

oraz mi podobni, dlatego tak głodny ducha ludzi z tych miejsc 

opustoszałych i wolnych, wypełnia tak wiele serc 

W tym również moje, by z własnego środka mieć ostoję 

na teraźniejszość, by być wolnym od rostrojeń 

na temat przyszłości i wspomnień, bo to stanowi podporę 

do tego, by tu i teraz żyć godnie i spokojnie od pokoleń