Symbioza

Nazewnictwo wszelakich uczuć do Ciebie, mija się z celem 

ten zastrzyk z pół słów dogłębnie widać jest w ten dzień 

gdy Ciebie widzę - a widzę Cię niemalże codziennie 

lecz to tylko słowa, które nie wyrażą co jest we mnie 

Bo to więcej niż miłość, która i tak stawia na ilość 

po jakimś czasie, by obnażyć prawdę nad chwilą 

która tętni by poprawić zasięg nad obiektem westchnień 

gdy codzienność zostawić każe go lub ją w tejże klęsce 

To więcej niż pożądanie, bo czekając wciąż na nie 

w samym sobie, nie sposób prawdy dowieźć i ją odnaleźć 

każdy moment i doznanie pokaże ledwo wnętrzności 

podczas gdy my karmimy się woalem niedostępności 

Wreszcie, to więcej niż przyjaźń, bo nie jest ona w dybach 

seksualności, lecz trzyma w ryzach dystans, by nas uwolnić 

od tego, by wśród godzin samemu ugościć swoje wnętrze 

na myśl o naszej potędze w czułości by siebie wciąż chcieć jeszcze 

Wiemy że nie wystarczy powiedzieć słowa kocham 

by wyrazić to co inni codziennie wolą oddać w szlochach 

tak jakby wiedzieli że kochać to znaczy tkwić od lat w szponach 

które mogą pozbawić sił gdy wspólnie widzą ten sam obraz co dnia 

Ty i ja mamy przywilej za życia być ponad tym wszystkim 

co definiuje i nazywa tylko strach o bliskich 

więc wolą sklasyfikować siebie w ramach i schematach uczuć 

wypełniając pustkę z wydobywanych przez lata półsłów 

Ten wiersz nie ma początku ani końca skarbie 

złączony z Tobą sercem i duszą mogę powiedzieć: Odnalazłem 

sens życia, bym jeszcze mógł wgłąb, poniekąd przez ten obraz szaleństw 

ukryty w symbiozie naszej duszy z ciałem, widzieć wciąż nas razem