Postanowienie noworoczne

Zacznę od swej wady, bo tylko to jedno mnie gubi 

nieważny czas, gdy przez obojętność chcę się upić 

i zapomnieć czym prędzej że wobec siebie jestem mściwy 

choć nawet gdy pić nie chcę, bywam bardzo niecierpliwy 

To mnie gubi i za każdym razem sięgając po trunek 

obnażając przed lustrem swą niecierpliwą posturę 

zdaje sobie sprawę z miną ponurą, że nie chcę być jak konsument 

spraw, które mnie konsumują, bo łączę serce z rozumem 

Chcę się na nowo urodzić 

i nie sięgać wtedy po alkohol, który szkodzi 

Bo rodząc się znowu i pijąc własne zdrowie 

przez resztę roku żyjąc, usnę zawsze z głodem 

I wiecznie głodny zostanę przy suto zastawionych stołach 

bo mym wyrzutom nigdy nie będzie końca 

gdy przez własną niecierpliwość ominę wzniesiony toast 

by sam siebie z miną ckliwą rozstawiać po kątach 

Przechodząc do meritum zasług wobec siebie 

nie potrzebny mi wehikuł czasu by się poczuć lepiej 

spełniłem swe materialne marzenia, więc mam tę frajdę 

cieszyć się z tego, czekając na to co niematerialne 

I tu się wkradnie moje postanowienie noworoczne 

będę żył ogarnięty spokojem, dopóki nie spocznę 

muszę się tylko nauczyć czekać, bo każde z oczekiwań 

zbliża do natury wnętrza, które w moment mija