Celowe dążenie do neutralności

W tym całym procesie, w jakim biorę udział 

szukam odniesień do mnie, które tkwią w ludziach 

z każdym chcę się dogadać i każdego zrozumieć 

niekoniecznie będąc uwikłanym w jakimś tłumie 

Ciągła obserwacja ma tylko to jedno piętno 

że biorąc wszystko, muszę się przedzierzgnąć przez ich odmienność 

która skłania mnie do tego, by głowa pracowała 

ale nie żyję ich życiem, gdy obraz malowała 

w mej głowie wyobraźnia i obrazowała ów schemat 

a przecież to co sobie pomyślę, jest tylko na mój temat 

więc w sposób zgrabny przechodzę do sedna sprawy 

nie poznam całej prawdy, bo ciągle nie wiem jak żyć 

Obserwować ludzi umiem i lubię, ale żyć ich życiem 

to jak umrzeć z wyrzutem, bo w tłumie tak nerwy zniszczyłem 

że sam ze sobą muszę zostać, a wtedy zajrzę 

do swego środka, bo tylko tam poznam o sobie prawdę 

Choć jak to wszystko dotąd okaże się kłamstwem 

zacznę żyć na nowo, by po prostu dać sobie szansę 

i każdy człowiek od teraz pomoże mi poznać siebie na tyle 

bym wiedział, że wśród nich siebie nie można szukać na siłę 

To moje celowe dążenie do neutralności; 

Wybrałem tą drogę, bo nie chcę gdzieś upaść w złości 

by potem zbierać szczątki wnętrza w przypadkowych miejscach 

i mówić o pojedynczych zwycięstwach, gdy złożę siebie w częściach