Pustka

Zaczęła mi towarzyszyć dopiero teraz 

podniosłem się po przejściach i sięgnąłem nieba 

To wszystko było po to bym zrozumiał, że chcąc nie chcąc trzeba 

tą napotkaną przepaść oswoić - inaczej wpadnę w letarg 

Po spełnionych drobnych marzeniach czuję ciężar na plecach 

choć mając wszystko, kompletnie niczego mi nie żal 

ta studnia bez dna co jakiś czas się powiększa 

tak samo jak ten stan, w którym swe troski Bogu powierzam 

Stoję teraz sam przed sobą pytając, czy to ucieczka 

przed tym co ta relacja robi z człowieka, który szuka szczęścia 

Znajduję odpowiedź w tych drobnych grzeszkach, nie ruszając się z miejsca 

bo dobrze mi jest tylko tutaj, gdzie obecnie mieszkam 

W tej postawie jest dosyć dużo z małego dziecka 

po prostu chcę je w sobie pielęgnować zamiast przyrzekać 

pod groźbą pierdla, kobiecie, która zrobi ze mnie deptak 

że obejmę ją swą opieką co miesiąc w alimentach 

Ale wracając do sedna - ja znajdując tyle piękna 

nie przewidziałem tego, że bieżąca pustka to gehenna 

Pragnę z nią zostać, by dowiedzieć się gdzie jest puenta 

w historii mężczyzny, który tylko w sobie widzi oponenta 

Bo to jest tak, że szukając siebie w odpowiedziach 

na pytanie o sens - szukam tego w opowieściach 

tych wszystkich, którzy zabarwiać i tworzyć chcą ten pęd dnia 

bo już wiedzą - tak jak ja - że naszą ojczyzną jest wszechświat