Z sentymentami na śmietnik

Nic się pod tym względem w ludziach nie zmienia 

każdy w pędzie szuka szczęścia, by mu rzec: Do widzenia! 

Tak bardzo głodny miłości niestety na starcie przegra 

gdy wspomniane szczęście w drugim człowieku rzeknie ozięble: Żegnam! 

Jest tak i ze mną, gdy na to wszystko patrzę już na zimno 

zestawić ciemność z wyraźną fikcją w parze i upaść nisko 

kończy się zawsze znakiem równości na minus; 

Bo czym te błazenadę w czułości mam wyczuć?! 

Przecież od zawsze pod tym względem jestem sobą 

szepnę odważnie miłe słowo, po czym w pędzie biegnę obok 

szansy, która ze zwycięstwa w żyłach tętni 

do chwili, gdy mam iść z buta z sentymentami na śmietnik 

Wtedy zaczynam rozumieć, że tu nie pasuję 

ten zbyt barwny czas wokół mnie chcę już przegnać tudzież 

rodząc się na nowo, unikać tego co nie jest dla mnie 

a to co jest nad głową - wśród tych spraw często wgłąb siebie znajdę