Obycie z miłosnym odrzuceniem

Najtrudniej jest tą sztukę w sobie oswoić 

bo może to dać odwrotny skutek, gdy tak to boli 

odnowić się i poskromić lęk przed strachem 

stanowi napęd i patent by z czasem się uodpornić 

na brutalną prawdę - że muszę przed sobą się bronić 

gdy zdam sobie sprawę, jak dużo we mnie samokontroli 

To mnie odrzuca na starcie u każdej co poznaje tożsamości monolit 

w relacji opartej na prawdzie lub kłamstwie w zależności od woli 

Ja gdy tylko tego spróbuję ponownie, to do mej głowy dochodzi 

że nie mam zamiaru bez ustanku wciąż miłości gonić 

Z tą pogonią się nic nie zrobi, bo jej celem jest dobić 

wszystkich tych głodnych na uczucie z wszelakiej strony 

Obycie z miłosnym odrzuceniem jest dla mnie niczym pomnik 

postawionym na gruzach swoich, gdy chciałem tą minę rozbroić 

Dogonić życia nie przystoi tym, co zdołali sobie uprzytomnić 

że po tej eksplozji nie są już do związku zdolni 

Każda próba kończy się fiaskiem, bo jakikolwiek rozkwit 

powoduje stopniowy suspens, który każe patrzeć pod nogi 

lecz jak na ironię, partnerka zdepcze tym, że odchodzi 

tylko dlatego że nazwał insomnię bezcielesnym motorem dla rozłąki 

Na czym to polega? 

Gdy para się oddziela na chwilę w imię drobnostki 

jaką jest milczenie, podczas którego głowę rozboli 

myślenie o Niej lub o Nim, to ze zwykłej monotonii 

robi się dokonywanie na sobie zbrodni poprzez kociokwik 

jaki mamy w głowie na myśl o tym, jak można tak zrobić 

i nie dawać znaku życia przez sporą ilość godzin 

Noce bezsenne skutkują wtedy tym, co zdołamy wypocić 

przez ten bieg myśli, który bez udziału ciała czas trwoni 

Ja jestem już do tego stopnia z losem pogodzony 

że staram się nie dopuszczać do siebie nikogo z żadnej strony 

I może przez to stanę się odtąd znieczulony na szkody 

które mnie już nie dotkną - odkąd zmienię swój głos w tym, na nowy