Ławka

Jak zaczynam myśleć, o tym wszystkim co przeszłe 

to zwyczajnie mi się zbiera na płacz 

wtedy trudno jest mi po prostu podnieść się 

i na przekór wszystkiemu dźwignąć siebie za wszarz 

...

...Tyle na wstępie, bo żyję tam, gdzie jest bajecznie 

ale we mnie zwyciężają częściej jeszcze tamtejsze 

zapiekłe chwile, tworzące nieprzyjemne zaplecze 

które tak jak dziś, wychodzą w nieodpowiednim momencie 

A wystarczyłoby żyć jak typowy typ - myślę sobie czasem 

żyć bez podniet z dnia na dzień, bez tej przeczulicy na piękno 

bym za piekło miał tylko, zaniechane w konfesjonale 

wyzwawanie tego wszystkiego, co się zebrało przez miesiąc...

...

...Po czym odzywa się we mnie to, czym tak niechętnie 

wciąż rzygam 

bo zbrzydła mi wewnętrznie we mnie chęć 

by sączyć dalej bezkres jadu z chorych tam - bezwiednie oschłych 

wolę oczy od przywar przetrzeć 

więc chodź i patrz przed siebie 

od dzisiaj 

Tak sobie powtarzam zawsze wtedy gdy mam doła 

zamiast dostawać fioła, wolę się pobawić w wierszokletę 

wyjrzę przez okno i wszystko jasne - dalej jest ławka, oraz 

razem z Nią poczucie, że jak dotąd każdy morał kończy się happy-endem :)