Dzięki za złamane serce

Należą się ode mnie dla was od serca podziękowania 

bo codziennie cała jego powierzchnia płonie od rana 

ukradłyście mi je i spaliłyście żywcem na wiór 

po czym udawałyście że rozumiecie, gdy mówiłem: zacznijcie myśleć naprzód! 

A jak już doszło do tego, to zaczęłyście szlochać ckliwie 

że pomimo chęci, akurat tego nie potraficie 

a ja z miłości do was chciałem oddać życie 

lecz skądinąd trudno nie być ślepym, gdy się pod wiatr idzie 

Wciąż dziwną dla mnie wizją jest kogoś szukać na siłę 

tu potrzebna jest miłość, a nie pogoń z buta na kibel 

to wciąż utarg dla przyszłej pary, by razem wchodzić w zakręty 

po to tylko, by nie mówić że jest się wolnym, tylko zajętym 

Lecz ja wiem czym zawiniłem: po prostu wyznawałem miłość 

wszędzie tam, gdzie zamieniano zawiść w siłę, i brak zalet na chciwość 

teraz gdy wciąż jest ono popękane w pół i się nie zrasta 

przynajmniej wiem że będę sobie samemu wrażeń częściej dostarczał 

Dzięki za złamane serce 

bo przynajmniej teraz wiem gdzie 

jest moje miejsce w kolejce po nieszczęście 

Po prostu nie ma mnie w niej, 

bo nie żebrzę po pieczęć na papierze 

że po mnie będziesz bardzo skomleć 

gdy na grobowej desce leżeć będę