Ironia

Przygotowujesz do życia już od czasów szkoły

gdy się rozwijamy, wzbogacając zasób słowny

twój urok już wtedy jest piękny nad wyraz

bo większość szkolnej wiedzy i tak się do niczego nie przyda

Bywa też tak, że gdy chodzimy sami ulicą

nie radzimy sobie z egzystencjalną spuścizną

by niedługo potem, gdy nas delikwent zapyta o drogę

przez resztę dnia mieć przez niego niepoprawny ludziowstręt

W kościele za to jesteś niczym na piedestale

gdy podczas ciszy ksiądz Bogu oddaje chwałę

ale odzywasz się w jej głębi, by w głowie zrobić mętlik

gdy komuś telefon dziesięciokrotnie wykrzyczy, że dzwoni debil

W kolejkach twój urok jest równie wspaniały

gdy komuś się zechce w sklepie ulubionej kawy

ale ponieważ jest akurat tej marki kawa ostatnia

to gość przede mną ją kupi, gdy wcześniej tracił czas na coś dla psa

Ponadto chowasz się pod skórę w sytuacji, w której

z dobroci serca ktoś w autobusie miejsca ustępuje

a starsza pani o lasce narzeka pod nosem na brak kultury

bo przecież nie wygląda tak staro, jak jej sąsiadka z góry

No i oczywiście jak na Ciebie

ciągle na bloga wstawiam to samo zdjęcie

by w odwecie za to jak bardzo nie lubię zdjęć ciągle

wstawiać to samo, w przeciwieństwie do notek

Ironio! - świat bez Ciebie byłby istnym bankrutem

zwłaszcza gdy przestaniesz działać ze swym kolegą absurdem

a tak nigdy nie zbankrutuje w nas poczucie humoru i dystans

bo tylko nawiedzony frustrat nie potrafiłby Ci przyznać

tego, że na swój sposób upiększasz to szarobure kartoflisko

dlatego w tym wierszu chcę Ci podziękować za to wszystko

co dajesz od siebie, bo to dzięki Tobie teraz wiem jak określić w swych słowach

to co tak często wypełnia większość relacji damsko - męskich... Ironia