Człowiek na papierze

Piszę o tym, bo jest mi zwyczajnie przykro

że człowiek jako taki dzisiaj stanowi rynsztok

dla odwagi wleje w siebie alkohol, który dla niego lekiem

by i tak zarówno on, jak i to co wydali spłynęło ściekiem

Czasem myślę czy nie lepiej od razu być na dnie

bo tylko wtedy człowiek ceni magię słowa: Zwyczajnie

takie powinno być życie tu dziś

ale co zrobić gdy człowiek przez papier, lądując z hukiem na dnie czeluści,

i tak twierdzi że jest na szczycie tej miejskiej dżungli?

Ktoś dał przyzwolenie by to papier stanowił o Twej wartości

wszystko jedno czy to magister, banknot czy orzeczenie o Twej słabości

w tym świecie nie ma miłości, dlatego właśnie mam swój świat

pięlęgnuję miłość w sobie, bo nie chcę przeżyć życia jak frustrat

Nawet w związku z kobietą najważniejszy jest papier

bo jak nie ma miłości, to "to coś" musi być sformalizowane

pochłonął większość ludzi ten świat, zbudowany na kłamstwie

ja tak nie chcę, więc sobie po prostu na ten zepsuty świat patrzę

Rzecz jasna z pozycji obserwatora

i znam ten mechanizm, gdyż nie żyję tu od wczoraj

dajmy sobie szansę w związku, zamiast się użerać miesiąc w miesiąc

zróbmy wreszcie coś razem kotku, i postarajmy się o dziecko

I to najlepiej już dziś, rozwiąże z twych przepiórek supeł

bo twego orzeszka laskowego przecież nawet nie utnę

dziecko odmienić nas musi, więc robimy wszystko razem,

lecz wciąż

razem wszystko robimy, więc musi nas odmienić dziecko

Na różne absurdy w swoim życiu musiałem się godzić

lecz bycie człowiekiem na papierze to absurd, który mi szkodzi

dlatego wyrzucam to z siebie w postaci tych wypocin

które niczego nie zmienią, lecz dadzą ulgę na tę parę godzin

Bo mam zwyczajnie czasem dosyć tej pieprzonej dorosłości

która mi nic nie dała, za to zabrała chęć by wciąż gonić

za czymś czego i tak nie ma, bo owszem wieje wiatr

ale to nie jest wiatr przemian, tylko głos przejść bez echa