Dewot

Dorobiono temu zjawisku gębę

czyniąc go wstydliwym i jest w zaniku ledwie

z tym że ja nie bez winy jestem, lecz z dawnych uprzedzeń

nic nie zostało, bo dorosłem do tego by się śmiać dziś znów z siebie

że byłem taki głupi przecież.

Całe moje życie okazało się być fałszywe

gdy się odciąłem od tego, co było mi niegdyś zażyłe

religijność z wiarą na piedestale była, lecz gdy straciłem

jedno i drugie na chwilę, skupiłem się na mylnej

interpretacji Ich nieszczęść zanim

po czasie zrozumiałem że Oni usiłują się ocalić

w wierze i czymś więcej, co jest niedefiniowalne

a co sprawia że jest lepiej gdy w bezsensie przyszło im żyć z dnia na dzień.

Próbuję sobie od nowa przypomnieć, kiedy to się stało

gdy na nowo Boga zapragnąłem, bo gdy go było ciągle mało

pojawiła się znów pustka, i poszukiwałem tą radość

którą dał mi Bóg wówczas, gdy wgłąb pomógł mi znaleźć moralność.

Nigdy wcześniej nie pomyślałbym o sobie w ten sposób

ale to prawda: dołączyłem do grona tych osób

których w pogardliwym tonie nazywałem dewotami gorliwie

z przeprosinami w ich stronę łączę się z nimi co dzień w modlitwie.