Zobojętnienie

Zobojętnienie - ciężko pisać o tym uczuciu inaczej niż z obrzydzeniem

Bo to jest we mnie, przeszłość wnika wgłąb mych budulców,

bym z czasem w ciszy odżył we dnie

ale przez to uczucie nie mam siły odżyć

ani we dnie ani tym bardziej w nocy

chociaż w noc miewam niby prostszy

punkt leżenia,

zanim we mnie na niby w głębi z trudem wena

da mi tylko na chwilę promyk uniesienia.

To uczucie towarzyszy zawsze wtedy

gdy teraźniejszość jest nie ta sama co kiedyś

cztery lata na w pół czułości na w pół gehenny

z uczuć robi miazgę bez przerwy

rozdrapując me brzegi ran przenikam wgłąb siebie

z potokiem łez który koi me nerwy,

bo gdyby nie to, zobojętnienie

by wygrało ze mną,

bym w ciągu doby mrugnął okiem tylko raz - we śnie swym.