Patrz pod siebie, nie w niebo

Tutaj zanika niebios dobrobyt

sufitem sprawy nie wchodzące do głowy

tu się w niebo nie patrzy

trzeba się smucić by zobaczyć koloryt

Ci najbardziej przygnębieni chodzą z podniesionym czołem

a ci z marginesu jak balony na helu fruną do nieba

tutaj nie ma przebacz, tu się fortuna toczy kołem

bo ci z pieniędzmi mają najgorzej, muszą po nie klękać

Wesołość tu jest nieprzeniknionym mrokiem

od ładowania akumulatorów prawie wszyscy mają garba

Ci w największej depresji mierzą swoim wzrokiem

tam gdzie mierzy człowiek wypoczęty za dnia

ale nie tutaj, bo tu zadowoleni z życia raczkują

by podziwiać to po czym depczą, a blask chmurom

zostawiają tym najbardziej przygnębionym

tu człowiek wypoczęty nie wstaje z łóżek, by dzień skończył

się dokładnie tak jak się zaczął prędko

żeby zasnąć muszą patrzeć w niebo, nie pod siebie.

Morał jest tutaj taki : jak chcesz żyć pełnią życia

to koniecznie patrz pod siebie, nie w niebo.