Spacer w chmurach

Jak to dobrze się oderwać i wszelakie sprawy

karkołomne pożegnać

to jest tak: gdy człowiek nie ma zajęcia

brak własnego życia zastępuje tym ze szkła

i spirala się nakręca.

Ja w ten czas zachęcam siebie by swoje okiełznać

poprzez brak tego z ekranu

nie chcąc wciąż zerkać na bełkot

lecz jak już oczy otwieram,

nie omieszkam się zapatrzeć w chmur objęcia

przez co złą aurę odpędzam,

bo chcę wstać z takim widokiem

jak i wieczorem z nim noce odespać.

Bo sen da pęd, zatem spacer z nad tej obcej czasem

ale nader barwnej chmury rozpętam.

To nie ja chcę wczas zejść ale napęd na bieg po tej marnej

walce z czasem już mi wgłąb zerka.