Piszę o Tobie po raz ostatni

Za chwilę będziesz nieodżałowanej pamięci, a ja nie pozostanę nieutulony w żalu, ale trzeba Ci przyznać że przez Ciebie ciemnogród uleciał z gawiedzi, lecz mnie na to nie nabierzesz, nici z Twoich planów.

Poświęcam Ci ten pełen podziwu i żalu wiersz, bo masz swoje pięć minut, nic tylko winszować, ale wiesz jak jest, Twoja sława minie, bo w obliczu strachu część zamknie się w domach, i nie zaistniejesz, nawet mi Ciebie szkoda.

Tak to jest gdy się ktoś wprasza na krzywy ryj do mieszkań, do mojego też więc pragnę Ciebie swym zwykłym tekstem zbesztać, z ptasią grypą było to samo bo panika zawsze jest pierwsza gdy w sklepach brakuje na półkach ścierwa.

Czemu tak brzydko mówię? Bo Twój czas się prędko skończy! Chciałaś końca świata szybko, tu gdzie wieczność sączy z człowieka jak z jelenia, bo jeśli istnieje życie wieczne, to życie tutaj gdzie jesteś i się panoszysz, jest bez znaczenia.