Bzik

Zaraziłem się tym jeszcze w gimnazjum

wariat z bzikiem męczył się w dzień i natłukł

sobie do głowy myśli, bo był ciągle sam

poniekąd słowny wyścig zrodził w głowie plan

by to wyrzucić jakimś sposobem z siebie.

Nim odkrył tuzin prawd, bzik go w moment przejmie

i włoży zbiór sylab rymom w to miejsce gdzie

facet wie, lecz nie chce lub chce wielce wejść.

Tam gdzie w jej ciele strumień częściej jest

gdy jego tam nie ma

tak jest z wierszem, w skrócie: mknie wers

by sens słowa przepchał

i oczywiście nie przestał, bo słowa to rzeka

z bzikiem w parze tworzą strumień

miło, gdy z bzikiem jej ciekawość wzrosła: Kobieta

wniknie z czasem w moją dumę

Ale dopóki jestem sam, to będę Mniłchasem

choć konsument z czasów przeszłych ze mnie potężny

z bzikiem super, z kobietą cudnie, to piękne gdy czas jest

na jedno i drugie: w dwujnasób cieszy ten pęd do wierszy :)