Trudny koń uczy najwięcej... 

Tak wiem znowu dodaję to samo... -,-

Ale jakoś zebrało mnie na głębsze przemyslenia...

Niekiedy chciałabym wrócić do tych czasów, początków kiedy poznawałyśmy siebie nawzajem.

Początki były trudne... niekiedy wręcz drastyczne i smutne, ale włożylam w nią całe swoje serce, wszystko co umiałam i co mogłam jej dać. Myślę że ona w stosunku do mnie odniosła się tak samo.

Czasem sobie pomyślę "przecież zawsze moge wrócić do klubu" ale potem stwierdzam że już nigdy nie będzie tak samo...

Nigdy nie nadrobię tego czasu straconego, ani więzi jaka nas łączyła i miłości którą czuję do dziś.

teraz są nowe opiekunki, które na pewno tez ją kochają i starają się być jak najlepsze, wszystko się zmieniło...

Być może ja tez już dorosłam i zrozumiałam że tak nie mogło byc, ale jednak to smutne kiedy się pomyśli jak wiele nas łączyło.

 Nigdy żaden koń nie był i nie będzie tak ważny jak Hossa, i o zadnym nie będę tak dobrze pamiętać.

Ale teraz to już tylko mozna odwiedzić, popatrzeć jak ktos się nią zajmuje, dać marchewkę i się zwijac bo koń już nie pamięta...

Nie rży kiedy usłyszy twój głos w stajni, nie ugryzie, nie kopnie bo Cię zna i ma do cb zaufanie...

Ja jestem już tylko obcą osobą, kimś kto przyszedł popatrzeć na 'zwykłego konia'... Chociaż dla mnie ten 'zwykły koń' zawsze będzie pierwszą miłością i najwspanialszym skarbem z którym spędziłam najlepsze chwile życia <3

Tym tez akcentem zamykam swojego fotobloga. Może kiedys jeszcze tu wrócę i coś się zmieni, może załozę nowego fbl a może więcej się nie spotkamy...

Takie życie.