0195

Powód dla którego mój kot nie nosi obroży.

Dzisiejszy dzień uświadomił mi coś bardzo ważnego w związku z relacjami międzyludzkimi, coś, co od dawna mi umykało. Ciągle szukam, ciągle się uczę, ale powoli docieram do pewnych wniosków. Przyjaciel nie jest tylko osobą na te dobre, "tłuste" czasy, to ktoś, kto cię wspiera i trzyma za rękę, kiedy sam nie masz siły iść dalej i jest przy tobie choćby nie wiadomo co się działo. Choćbyś nawet w złości zachowywał się jak największy kretyn, gryzł, pluł i kopał, to on będzie przy tobie tak długo, aż poczujesz się lepiej, bo ROZUMIE, że to tylko chwilowe. A jak dojdziesz do siebie to da ci lekkiego kuksa w bok, pogrozi palcem i każe obiecać, że to się więcej nie powtórzy. I na odwrót.

Przyjaciel to nie jest takie ładne słowo ani też ktoś, kogo się zbiera i kolekcjonuje jak przedmioty na półce, i tylko od czasu do czasu przeciera szmatką, bo za bardzo obrósł je kurz.

Ostatnie miesiące były dla mnie naprawdę trudne do wytrzymania, nawrót choroby zbiegł się w czasie z wieloma bardzo, bardzo bolesnymi stratami. Do tego doszły jeszcze poważne problemy zdrowotne bliskiego członka rodziny. To wszystko mnie po prostu w którymś momencie przerosło.

Na szczęście kilka ważnych dla mnie osób nie przejęło się tym, że chwilowo nie jestem... cóż, w najbardziej towarzyskiej formie i dzielnie mi pomagało radzić sobie z własnymi emocjami, nawet jeśli przysłowiowo "gryzłam i kopałam". Dzisiejszy dzień był tego dobitnym przykładem. Mam nadzieję, że wkrótce poczuję się choć trochę lepiej i sama będę mogła być też wsparciem dla innych. Czas pokaże.

Mam parę postanowień, pierwsze już zrealizowałam, reszta czeka w kolejce na odpowiedni moment. Wdech, wydech, byle do przodu... jakoś to będzie.