0193

Tino, Panti, Kamis, Mari, Isia, Inka, Maka, Kera i Kitka.

Cienie.

Te zdjęcia bolą, wręcz namacalnie. Muszę je usunąć albo schować tak, żeby nie mieć do nich dostępu. Brakuje tylko Solki... Nie zdążyłam jej zrobić zdjęcia, jak już wydoroślała. Odeszła przedwczoraj.

Głupia, głupia, głupia ja, po co się przywiązywać do zwierząt? To tylko zlepek futra, nerwów i wnętrzności, kierujący się wdrukowanym instynktem. Nic więcej, nic ponad to. Nie ma sensu ich kochać, można tylko o nie dbać i karmić tak, by spełniać ludzki obowiązek opieki nad mniejszymi. Można być obok, dla poczucia bezpieczeństwa zwierzaka i dla jego dobrego zdrowia. Ale dzielić się sercem nie wolno pod żadnym względem, chyba, że chce się ciągle cierpieć i cierpieć na nowo.

Nie wiem, kto jest odpowiedzialny za ich śmierć, za ich zniknięcie, ale już nawet nie chcę wiedzieć. Mam nadzieję, że tego kogoś ruszy kiedyś sumienie, że będzie z całego serca żałował, że zadał ból nie tylko im, ale też drugiemu człowiekowi.

O ile zrozumie...

Jadę do sklepu, jak uda mi się przezwyciężyć samą siebie i wyjść z domu. Muszę w czymś utopić smutki, w czymkolwiek.

Zwariuję...