que pasa chico? 

Minęły prawie dwa lata od ostatniego wpisu, czyste szaleństwo.

Za cholere nie potrafie sobie przypomnieć, co się wtedy działo i dlaczego. Ale po co do tego wracać, trzeba jedynie uczyć się na błędach.

A dziś?

Jestem tą samą osobą lecz trochę inną, choć nie chciałam i tak się zmieniłam, życie. Żyje z dnia na dzień, najczęściej chwytam się czegoś i do tego dążę, liczę czas do jakiegoś spotkania, do weekendu, ale nie standardowo, nie tak jak te dwa lata temu. Teraz żyje tylko tym, że za nie długo już będzie ten dzień, a później znajduje sobie inny itd itd. A pozostałe dni po prostu mijają, ot tak.

Co jeszcze się zmieniło?

Otoczenie. Tak, teraz jestem studentką, nie licealistką, są tego i plusy i minusy, jak zawsze. Jestem wiecznie zajęta, czym? Myśleniem o tym, że za nie długo będzie ten dzień, coś w tym jest... choć z drugiej strony praca. Praca, której zaczynam mieć dość, która cholernie mnie tłamsi i już nie mam siły na jakiś dalszy rozwój. Jednak jest praca są pieniądze, wdech wydech i trzeba wytrzymać.

Jeszcze coś?

Owszem, z przyjaciółki zrobiłam się znajomą. Dużo straciłam przez ten rok, nie potrafię utrzymywać tylu kontaktów, ważnych kontaktów. Nie wiem czy nie chce czy nie mogę, ale coś jest takiego, co zabiera mnie, zabiera mój czas i na to już nie starcza. Jest ciężko. A i studia zrobiły ze mnie egoistę, no ale to jest nawet trochę potrzebne więc po części może być plusem.

I?

Nie które rzeczy się nie zmieniły. Michał jak był tak jest. Trzyma się =] Przed momentem wróciliśmy ze spaceru, tak przez ten czas nauczyliśmy się wielu rzeczy. Cierpliwości do siebie, szczerej rozmowy, tęsknoty, zaufania, pewności. Potrafimy nawet spacerować razem będąc kilkaset kilometrów od siebie. Szaleńcy z nas, ale to się sprawdza.

Taaa wracam do potencjału czynnościowego i innych dziwnych rzeczy.