...:::MegAn:::... 

Męczy mnie to, męczy strasznie... A odpowiedzi jak nie było, tak nie ma. Bo i po co? Jak to jest, że jeden człowiek potrafi wywołać uśmiech i szybko zmienić go we łzy. Ten sam człowiek. Nieświadomie. Może i niechcący...

Noc to najgorsza pora. Za dużo czasu, za dużo myśli, za dużo... Wszystkiego za dużo. Po co są pytania? Chyba po to, żeby uzyskać odpowiedź. Nic bardziej mylnego. Nie otrzymasz jej. Albo będzie to taki banał, że każdy obcy może Ci to samo powiedzieć. Nie znając Cię.

A milczenie? Milczenie jest najgorszą odpowiedzią. Tą, która daje kolejne pytania. Czy na nią nie zasługuję? Aż tak mało znaczę? I starasz się człowieku, próbujesz pokazać, że coś znaczysz. Jesteś najlepszą wersją siebie dla osoby, która nie potrafi tego docenić. Opiekujesz się, wspierasz, pomagasz... Próbujesz ze wszystkich sił, zatracając się w tym.. Dochodzi do momentu , że wolisz cieszyć się czyimś szczęściem, mimo, że jest ono kosztem Ciebie.

Ale Ciebie już nie ma, nie istniejesz.

Rozdziera Cię w środku. Ale to nie jest przecież nic poważnego. To nie jest miłość. Tylko co to jest?

Miłość, słowo, które mnie przeraża. Odpycham ją, boję się.

Może się zakochałam? Po tej myśli następują dwa kroki w tył. A jaka jest odpowiedź? Nie wiem.

To chyba nie dla mnie. Nie zasługuję na to..