GEGEN ALLES 

     Niektórzy już wtedy, gdy miał 15 lat, widzieli w Nim dojrzałego chłopaka. Dziś, patrząc na Jego zdjęcia z tamtego okresu mówią: "Mmm....Sex bomb.!."

Prawdopodobnie jestem inna (nic nowego), ale za mangowych czasów był On w moim mniemaniu tylko(aż)

małym, słodkim, dzieciakowatym, pełnym dzikich pomysłów chłopczykiem, o iskrzących się oczach,.

     Piskliwy śmiech i dziewczęcy głosik dodawał mu tylko uroku, odbierał nieco męskości, ale przecież...I tak wszyscy go kochali. To drobne stworzenie było jedną wielką zagadką, bezkresnym polem wiecznej niewiadomej. "Co zrobi?, O czym on teraz myśli?, Czym zaskoczy? Jak się zachowa?". W tak małym ciele tak wielki i niekontrolowany wulkan energii. Jak On to robił?

     Wyjątkowo kościsty tyłek, nogi grubości zapałek, chude rączki, smukła, dziecięca twarz, białe ząbki i ten niepowtarzalny, oszałamiający blask w oczach. Te biegające w tęczówkach iskierki, oczy kipiące radością, swawolą, beztroską, a przy tym tak rozkoszną tajemniczością. A dziś? Oni zastanawiają się... Gdzie podziało się to nieposkromione COŚ? Gdzieś odeszło? Schowało się? Zginęło?!?. Nikt nie wie...Mówią, ze to już było, minęło i nie wróci nigdy więcej, bo zaszły nieodwracalne zmiany.

   Ale ja wiem. Ja wiem, co stało się z tym dawnym, niewymownym, niezgłębionym wizerunkiem i niezwykłością. Minęły cztery lata. Ale ta dziecięca niesforność wraz z wszystkimi swoimi nieodłącznymi dodatkami, które w rezultacie tworząc wybuchową mieszankę stanowi jedyny w swoim rodzaju, zjawiskowy pakiet jest tam, gdzie jej dom. Od zawsze w tym samym miejscu. Wnętrze się nie zmienia. Nie w tym przypadku. Nie zmienia się. Nie zmieniło się.

     Wąski nos, alabastrowa cera, lalkowe, delikatne, ale już nieco inne, bo męskie rysy twarzy, niepodobna fryzura. Zgrabne, smukłe, gibkie ciało, widoczne żebra, nie nader zachwycające, ale bardziej niż wcześniej widoczne mięśnie, długie, szczupłe palce, zadbane dłonie, nowa dawka tatuaży i...tak samo, jak niegdyś, fenomenalnie błyszczące oczy. Te same. Te, pełne migoczących gwiazdek, z których wylewa się ta sama, nieposkromiona radość, ta Jego słodka dzikość, diabelny spokój i zawrotna chęć do życia. Ta chęć, która doprowadza mnie do mojego własnego apogeum szczęścia i dzięki której, tak samo jak On, idę dalej...

     Ta notka już kiedyś była, wiem, dawno temu. Ale nie szkodzi dodać jej jeszcze raz. W końcu nadal jest aktualna =) I zawsze taka będzie.