mimo wszystko, mimo tego, jak jest dziwnie i źle, i w ogóle, muszę być. muszę iść. 

Wiem, że wiele razy wszystkich zawiodłam, wiem, że nie powinnam tu być, że w sumie... to nie moje miejsce.. jestem. 

I nigdy nie chcę nikogo zostawiać. bo.. Obiecałam wam. obiecałam. Że będę trwać. i będę. mimo wszystko. 

Czasami jest beznadziejnie. Naprawdę, wiem, i chyba czuję całą beznadziejność..

Ale.. trzeba się uśmiechać. trzeba iść. Chwycić kogoś za rękę i biec, żeby tylko nie stać w miejscu..

Wiem, że czasami jestem złą przyjaciółką, Natalia. Czasami.. mówię za dużo albo za mało. Nie wiem co się odtatnio ze mną dzieje, zmieniam się. I chyba mi się nie podoba osoba, którą się staje.. Taka... mało ... przejmująca się, mało... uczuciowa.. Taka zupełnie nie ja.. ale staram sie być sobą.. Przepraszam.. 

W ogóle. jest dobrze. pozytywnie, przynajmniej tak miało być

ale nadal jesteś w mojej głowie. 

a ja nie potrafię się tego pozbyć. 

nie umiem się pozbyć Ciebie...