Cisza.

Nostalgiczne dźwięki rozbrzmiewają leniwie z głośników.

Powoli, po cichu.

Płynącą melodię zagłusza cisza przepełniona preraźliwą pustką.

Nicość. Opętała Cię nicość.

Słyszysz ten delikatny szelest w tle?

To tylko wskazówki zegara.

Niepozorne, niespokojne, wymierzające sprawiedliwość.

Przywracają Cię do rzeczywistości, o której na chwilę zapomniałeś.

Ogarnia Cię bezradność.

Tkwisz w bezruchu, błądzisz myślami, obojętnym wzrokiem wpatrzony gdzieś przed siebie.

Teraz, z minuty na minutę przychodzi uczucie.

Czujesz, że jesteś odurzony.

Półświadomy tego, co się dzieje, stopniowo tracisz po kolei wszystkie zmysły.

Siedzisz, usilnie próbując znależć rozwiązanie.

Bijesz się z własnym umysłem.

Bezradność wciąż narasta.

Twoje myśli przypominają wzburzone morze.

Tysiące myśli.

Twoje serce przepełnia śmiertelna tęsknota.

Ona doprowadza Cię do obłędu.

Mierzysz się z własnym strachem, stajesz do walki.

Jesteś gotów go pokonać?

Twój umysł nie ma najmniejszego zamiaru wytrzeźwieć.

Decydujesz się słuchać głosu idącego prosto z wnętrza, ryzykujesz.

W jednej chwili zdajesz sobie sprawę, że trunek, który tak Cię otumanił,

nie ma nic wspólnego z rzeczami namacalnymi.

To coś całkiem innego.

Coś o podobnym działaniu.

Uzależnienie.

Upijasz się wspomnieniami. Narkotyzujesz ulotnością chwili.

Poddajesz się.

Wracasz do rzeczywistości,

a wokół Ciebie wciąż panuje tylko wszechobecna, przeszywająco spokojna cisza.