#139

fot. Katarzyna Okrzesik-Mikołajek

W sumie długo zabierałam się od czego zacząć fotoblogowy wywód, przełamać jakąś tę ciszę, wrócić do regularnych treściwych postów.

Ale ciężko. Przyznam.

Po prostu trzeba zrobić krok.

W ostatnim czasie wydarzyło się wiele różnych rzeczy. Tych mniej i tych bardziej znaczących, bardziej przełomowych i tych zupełnie błahych.

Staram się rozwijać nadal na wielu płaszczyznach, jednak z zupełnie inną świadomością i nowymi możliwościami. Ostatni okres w moim końskim ( i nie tylko) życiu to jedno wielkie wydarzenie. 

Dzieją się niesamowite rzeczy, które jeszcze nie do końca docierają do mnie, może stąd też zupełna cisza tutaj.

Z Kulą przeskoczyłyśmy w naszej pracy kolosalną rzekę, która jeszcze niedawno zdawała się być zbyt głęboka i rwąca aby w ogóle myśleć o brodzeniu w niej. Teraz jest to już rzeczywistością. Tak piękną, tak namacalną.

Dzisiaj było pięknie, przystroiłam stajnie w świątecznym klimacie... utuliłam wszystkie koniki, rozdałam im ostatnie późnojesienne jabłuszka... było tak błogo, tak szczęśliwie :) 

Riding a horse isnt what it looks like: it isnt a person sitting in a saddle telling the horse what to do by yanking on the reins. Real riding is a lot like ballroom dancing, or maybe figure skating in pairs. Its a relationship.

          Temple Grandin, in her book Animals In Translation.

Ostatnio mam zaszczyt nauki pod skrzydłem mistrza. Mistrza wielu dziedzin...który pokazał mi wielokrotnie, jednak nie dosłownie.... jaką drogą mam iść. Dziękuję.