Malutki wstęp.

No to może krótki wstęp, wprowadzający mnie w te skromne progi.

Nie pisałam od dłuższego czasu, w sumie od czasu usunięcie tenbita więc nie wiem

jak mi pójdzie po tak długiej przerwie

ale dzisiaj zrozumiałam że cholernie mi tego brakuje, 

nie ufam ludziom więc ciężko jest mi się tak naprawdę komukolwiek się wyżalić

a gdy piszę czuję się strasznie pewnie..

W moim życiu dużo się pozmieniało, dużo popełniłam błedów

których zawsze będę żałować ale czasu nie mogę cofnąć

a najchętniej bym to zrobiła, zostawiłam osobę w momencie kiedy tak bardzo mnie

potrzebowała tym samym po kilkunastu miesiącach poznałam nową

nie żałuję że zjawiła się w moim życiu, żałuję tego że postąpiłam z nią dokładnie tak samo

rozkochałam w sobie a następnie zraniłam...

wiem że zrobiłam źle ponieważ weszłam w coś tak na prawdę nie potrzebnie

bo nigdy nie przestałam Kochać Pana K.

on nie wie jak bardzo było mi źle jak bardzo za nim tęskniłam,

jak bardzo źle się czułam z tym że go zostawiłam i zraniłam

zwątpiłam w człowieka, ludzie, tak właśnie oni

doprowadzili do tego zwątpienia

a ja  dwa lata temu słuchałam tego wszystkiego, znając go najlepiej 

oni tylko wyrażali swoją opinię totalnie go nie znając....

Na dzień dzisiajeszy mam go przy sobię, teraz jestem pewna

że to jest miłość, kłócimy się ale to normalne przecież w związkach 

ale wiem że jest to osoba dla której zrobiłabym dużo i jeszcze więcej

Kocham go tak bardzo mocno i nie chciałabym go już nigdy więcej stracić

nie pozwolę aby do tego doszło, nie tym razem...

Co do przyjaciół, Kocham ich ale czasami

wątpie tak na prawdę w to czy są wobec mnie szczerzy ...

nie chce ich stracić, bo boje się samotności

kiedyś byłam totalnie sama, ludzie odsuwali się ode mnie

przez to jak wyglądałam, wytykali palcami chociaż totalnie mnie nie znali

dlatego jestem uprzedzona co do nich, wiem nie wszyscy tacy są

ale teoretycznie szczerych, lojalnych i miłych na palcach ręki zliczę . 

Heh nie sądziłam że, pisanie tak dobrze mi dzisiaj pójdzie....

myślałam że gdy straciłam Panią S. nigdy już nic nie napiszę

to ona pokazała mi lepszą stronę świata a następnie odeszła...

potrzebowałam jej tyle razy a jej nie było... 

wybaczyłam jej chociaż ona o tym nie ma pojęcia

to i tak cholernie tęsknie .. najlepsze w tym wszystkim jest to

że sama lepsza nie jestem, odpycham ludzi od siebie i ignoruję ich 

sama nie wiem dlaczego tak się dzieje, czasami czuję się

jakbym była osobą bez emocji...

nic mnie nie wzrusza, martwi, smuci, cieszy

totalna pustka chociaż może nie do końca.

K.