Szczęście nie jedno imię ma. 

 Czasami w życiu nie zawsze postępujemy w zgodzie z własnym sumieniem. Często nawet bardzo nie świadomie postępujemy tak aby uszczęsliwić wszystkich wkoło sami będąc w tym wszystkim nieszczęśliwi. Dlaczego tak jest ? Dlaczego tak jest że sami siebie nie szanujemy ? Dlaczego robiąc coś nie myslimy o sobie tylko o tym co powiedzą inni, co sobie będą myśleć ? Dlaczego zależy nam na ludziach, którym nie zalezy na nas ? Dlaczego trzymamy ich przy sobie mimo że oni sami chyba tego nie chcą. Nie okazują nam zainteresowania ? Gubimy swoje myśli, gubimy swój cel.

Dlaczego nie potrafimy często cieszyć się z małych rzeczy ? Szukamy siebie, w samych sobie i nie potrafimy często się odnaleźć. Takie jest życie ? Sami sobie układamy różne scenariusze, życie to trochę jak teatr.

Każdy przybiera kolejną postać, maskę, tarczę. Pogoń za szczęsciem, pewność siebie czasami nas gubi. 

Musimy mieć w sobie siłę, musimy dążyć do celu .. Ale jak do niego dążyć skoro sobie go nie wyznaczamy ? 

Często odgrywamy kogoś kim nie jesteśmy, próbujemy na siłę dopasować się do otoczenia , ale ono i tak nas nie akceptuje takimi jakimi jesteśmy.

Więc jak człowiek ma być sobą skoro otoczenie go takim nie chce akceptować ? 

Każdy dzień rodzi w nas nowy ból, setki niechcianych słów, setki odegranych ról.

Czas ucieka nam jak piasek przez palce, a czasu nie cofniemy.

Jeden dzień, cichy szept. Musimy walczyć sami o siebie. Przestańmy myśleć o innych, o tym co sobie pomyśla. Bądźmy po prostu sobą, albo nas zaakceptuja albo nie. Postępujmy  w życiu tak, aby nigdy nie mieć sobie nic do zarzucenia, że mało zrobiliśmy, że czegoś nie zrobiliśmy.

Nawet jak nam się nie ułozy nic po naszej myśli, posypie się, kłody rzucone pod nogi okażą się nie do pokonania ... Przynajmniej będziemy mieli wewnętrzny spokój, że zrobilismy wszystko co było w naszej mocy. Nie zawsze wszystko jest tak jak byśmy tego chcieli ...

Życie to teatr, wieczna karuzela, chwiejeność ale też stabilność. Każdy z nas dąży do stabilności, do spokoju. 

Każdy robi to na swój sposób, nie koniecznie tak jak powinn to byc, ale każdy przeżywa swoje życie po swojemu. Bo życie mamy jedno i nikt za nas go nie przeżyje. Nikt. Albo sami sprostamy swoim oczekiwaniom, przeciwnością, wymaganiom albo po prostu zginiemy gdzieś w tłumie zdeptani jak robaki. Tego chyba nie chcemy, prawda ?