Dwa wpisy po oficjalnym zakończeniu?

Całkiem nieźle...

Ale nie umiem poradzić sobie bez pisania.

Mam trochę wierszy.

Kiedyś wydam tomik.

Nazwę go

"Brudne myśli"

A później wydam drugi

I jego tytuł będzie brzmiał

"Tłumione myśli"

Pisanie uspokaja.

Słowa leczą...

Co teraz? Co teraz? Co teraz? Co teraz? Co teraz? Co teraz? Co teraz? Co teraz? Co teraz? Co teraz? Co teraz? Co teraz? Co teraz? Co teraz? Co teraz? Co teraz? Co teraz? Co teraz? Co teraz? Co teraz?

Czekam

Czekam

Czekam

Mimo że z nim rozmawiałam mam miliard pytań.

Chciałabym jeszcze z nim porozmawiać.

Na spokojnie.

Nie w takich warunkach jak to miało miejsce dzisiaj...

Najbardziej żal mi, że znikło coś, co miało szansę rozkwitnąć, ja nie mam pojęcia dlaczego to się skończyło, kto tu był winny, co trzeba było zrobić inaczej, jak to naprawić?

Skoro mogło coś z tego coś być...

To dlaczego nie było?

Niech ktoś mi powie jak sobie z tym poradzić!

Niech ktoś mi da jakąś wskazówkę!

Nie wierzę, że jestem jedyną osobą na świecie w takiej sytuacji...

Nie mogę być...

K*rwa czasami naprawdę chciałabym nie żyć.

Ale nie mogę tego zrobić.

Jestem silna.

Poradzę sobię.

Muszę być silna i muszę sobie poradzić.

Obiecałam, że może na mnie liczyć.

Obiecałam, że może pisać.

Obiecałam, że mu pomogę.

To nie były tylko słowa.

Zrobię to.

Nigdy nie złamałam obietnicy.

Jestem i będę.

Będę oparciem dla człowieka, który mnie skrzywdził, bo wiem, że bardzo tego teraz potrzebuje.

Nie poddam się.

Będę przy nim.

Mam nadzieję, że skorzysta z mojej obietnicy.

Zróbcie coś z moją głową, zróbcie coś z moimi myślami, zróbcie coś z moimi uczuciami, powiedzcie mi co jest grane, co to jest, co ja czuje, jak to nazwać, co z tym zrobić, jak sobie z tym poradzić, błagam, zróbcie coś bo zwariuuuuuuuuuję.

Przysięgam.

Co ja czuję ?