WHY LIFE IS SO FUCKED UP. 

Tak dawno mnie tutaj nie było, prawie dziesięć miesięcy..

Otworzyłam dziś photoblog'a pewnej osoby i pomyślałam że może zacznę od nowa prowadzić swój tylko w inny sposób niż do tamtego czasu. Dziś się długo zostanawiałam o czym dziś mogę napisać. Nasuneło mi się bardzo dużo tematów, w skrócie napiszę jak go będę prowadzić.

Raz w tygodniu będę opisywać problem, przemyślenie, moje motywacje, innych coś w ten deseń, a co dwa tygodnie będę opisywać osoby które są w jakiś sposób dla mnie ważne lub po prostu mają tak ciekawą osobowość że bym chciała w skrócie ich opisać. Przypomniało mi się że wstawiałam swoje zdjęcia, ale teraz tego nie planuję, no może co jakieś trzy tygodnie, jak mi się przypomni to wstawię jakieś zdjęcie. W skrócie wytłumaczyłam o czym będę pisać więc teraz przejdę do danego tematu który dziś wybrałam.

Dzisiaj tematem jest "perfekcjonizm"

Jako małe dziecko chciałam być we wszystkim najlepsza, ale los innaczej się potoczył.. Zastanawiam się jak to jest być perfekcjonistą?? Czy można nim być..? Każdy z nas niby dąży do perfekcji, ale nie wszystkim się udaje, jedynymi osobami, które myślą że są perfekcyjni to zapewne "fejmy". Pczeczytałam że perfekcja mierzy się z tym że osoby nie przestrzegają norm społecznych, czyli na mój rozum mają gdzieś zakazy. Chyba uznam że dla mnie perfekcjonim jest szczytem arogancji, więc chyba nie będę we wszystkim perfekcyjna, bo nie chce się stać taką za przeproszeniem "pizda" to nie moja bajka. Można być perfekcyjnym w jednej rzeczy, sprawie, ale można być nawet w kilku, ale na pewno nie polecam być we wszystkim..

Przez tą pracę zapomniałam o czym miałam jeszcze napisać..

O to zdjęcie Naszego Suwalskiego dworca o godzinie 2 rano.