Welcome again

Kolejny raz.

Jednym słowem CHUJNIA. Same problemy, wszystko powoli się sypie. Powoli zaczynam przestawać sobie z tym wszystkim radzić. Co do poprzedniego wpisu. Decyzja podjęta. Nic nie zrobione. Nie mam zamiaru mówić o niczym, o nic się starać. To mnie przerosło, chyba nie wytrzymałbym tego nerwowo. Czy sytuacja się uspokoi? Jak cholernie mnie to ciekawi. Chciałbym wiedzieć czy w końcu osiągnę ten upragniony przeze mnie spokój. Czy nareszcie przestanę się denerwować, martwić. Wszystko szło w dobrym kierunku, wszystko wyglądało na to, że powoli zaczyna się układać. Układać rzecz jasna sytuacja nerwowa, bo nic nie szło zgodnie z planem. Nic, absolutnie nic. Na dodatek pojawiły się nowe, poważne problemy. No po prostu kurwa pięknie. A jeszcze do niedawna było tak znakomicie. Jaki to człowiek jest głupi. Łatwowierny. Nauczyłem się, żeby nie dopowiadać sobie pewnych rzeczy, nie układać sobie z góry założonych planów w głowie, a potem działać według nich. Do czego to doprowadziło? Jak widzę, to do niczego dobrego. Chciałbym o tym wszystkim nie myśleć. Ba, nawet udaje się to na jakiś czas. Szkoda tylko, że ten "jakiś czas" nie trwa więcej niż góra dzień. Cholernie cieszy mnie to, że już niedługo stanie się coś, co pozwoli mi stopniowo o tym zapominać. Pytanie tylko, czy znikniemy oboje, czy tylko jedno z nas. Cholernie się tego wszystkiego boję. Nie wytrzymuję.