Pamiętnik.

Jesteś jak codzienne święta. Wchodzę do domu i za każdym razem czuje zapach pieczonych pierniczków, to jest jak magia i ciężko się jej oprzeć. 

Mam nadzieję, że kiedyś to wszystko przeczytasz i dowiesz się jakim cudownym chłopcem jesteś, choć nie sądze, że mógłbyś o tym zapomnieć skoro powtarzam Ci to za każdym możliwym razem. Zmienileś mnie, sama siebie już nie poznaje, kiedy czytam poprzednie posty, kiedy się wspominam. Gdzie jest stara Nina? Nie ma i  Nigdy nie wróci. I dobrze.

Myślę czasami, że chciałabym choć na chwilę wrócić tam, przeżyć swoje życie jeszcze raz i uwierz mi, żaluję wielu rzeczy, ale nie tej jedynej- nigdy nie żaluję, że pojawiłeś sie na mojej drodzę. Nauczyłeś mnie tak wiele, a masz dopiero 4 lata. I nie powiem, że jest łatwo- jesteś wymagający, ale nie dziwie się też bym była. Pragnij od życia więcej, sięgaj po więcej, bierz bezczelnie to co do Ciebie należy, nie ma kompromisów!

Dobranoc Kuba. 

Nie planuj tego, co ma być za 5 lat. Życie jest nieprzewidywalne, może się potoczyć zupełnie inaczej. Najpierw zacznij od 5 miesięcy, czy pół roku, aby mieć do czego dążyć. I nie martw się na zapas, co będzie za parę lat. Obiecam Ci jedno, poradzisz sobie, tak jak robiłeś to do tej pory.