love story

Chcę być zawsze tak rozpieszczana! No, proszę. No, błagam. Albo i nie, ja po prostu żądam i koniec kropka. Bo będę tupać! Tak mi dobrze, rozkosznie, słodko, błogo, wiecznie beztrosko, skrzydełka mi rosną na pleckach, serduszko rośnie, krew gęstnieje... Niech to się nigdy nie kończy! Chcę, chcę, chcę. Chcę żebyś częściej brał wolne na żądanie, dla mnie. Chcę częściej dostawać śliczne torebki w nagrodę za zjedzoną suchą, mała bułkę po całym dniu głodówki. Chcę żebyś z chęcią proponował szczotkowanie zębów po każdym kubku herbaty nie marudząc, że jestem jakaś zboczona. Chcę się wgryzać w Twoje plecy i ramiona bez żadnych niemiłych konsekwencji, kiedy czekanie na badanie boli. Przymknę przy tym oko na Twoją nadopiekuńczość. (Tra la la la, mogę sobie przypisać cechę "kompromisowa". Sprytnie, nie?)

Mam już zarys planu zajęć na ten rok akademicki. Mikrobiologia, farmakologia, patofizjologia, ... Mmmm, ten spis jest wystarczający żeby zapewnić mnie, że tego właśnie chciałam i chcę. Przeraża mnie tylko, że zajęcia są aż na ośmiu różnych wydziałach. Czuję, że po tygodniu będę mieć dość tramwajów. I coraz bliższa jest mi wizja mieszkania pod Mostem Teatralnym, sa sa sa.
Czekamy na dwudziesty dziewiąty tydzień roku, bo tak fajnie się wszystko układa. Teraz tylko modlić się do Bozi żeby to nie był tymczasowy kaprys a zarządzenie na kilka tygodni. Miesięcy?! Chcę! I ten pomysł na październik też chcę! Umarłabym ze szczęścia na stojąco a potem taa daaam, odżyła. Spokojnie i cicho, nie napalam się, bo w tym przypadku tupanie nie pomoże.