:*

Hey moje Kochane,

dziękuję za tyle komentarzy po wcześniejszym wpisie,

przepraszam, że na nie nie odpisuje, zrobie to innym razem,

na razie jeszcze jestem osłabiona, obolała i nie do życia.

Powoli zaczynam jeść sama i nie jest najgorzej,

ciężko mi myśleć o tym jak wyglądam gdy ciągle leżę.

Wiem tylko, że nie dopuszczę by waga spadła poniżej 48.

Powinnam być przez najbliższy tydzień, dwa na diecie płynnej,

ale moja A przyniosła dzisiaj wielką czekoladę <3

Zjadłam kilka kostek a ona była z tego powodu taka szczęśliwa..

Czuje, że coś się ze mną stało, nie bardzo to jeszcze rozumiem.

Mam wrażenie, że się podzieliłam, jedna część mnie

odpowiedzialna jest za wyrzuty sumienia, wspominanie 3 z przodu,

wmawianie mi, że tylko nie jedząc jestem szczęśliwa..

natomiast ta druga ma na wszystko wyjebane.. po całości,

nie tylko na jedzenie i to, że niedługo znów będę ważyć 50 kg,

również na to, że przeżyłam, że jestem akurat w tym miejscu,

nie zależy mi zupełnie na niczym.. pragne tylko obecności A,

chcę widzieć, że Anabel jest szczęśliwa mimo obecnej sytuacji.

Jeszcze kilka dni i będę mogła wstać,

jeszcze 3-4 tygodnie i wypuszczą mnie,

jeszcze rok i wrócę do życia,

do domu, do rodziców..

Jeszcze troszkę i przestanę cierpieć..

Kocham Was wiecie..

tak bardzo mi tego wszystkiego brakuje..