New Year.

Nowy Rok. Znów Nowy Rok. Wszyscy robią podsumowania, spora część populacji robi postanowienia. Zreszta większość albo  nie zamierza poczynić żadnych większych starań, aby te postanowienia doszły do skutku, albo zapomni o postanowieniu w ciągu miesiąca. Wszyscy powtarzają, że coś się skończyło, coś się zaczęło, ale czy tak jest naprawdę?

Wciąż żyjemy, sam fakt zmiany kalendarza jakoś nie wpłynął na nasze zdrowie. Cały czas chodzimy do tej samej szkoły, mamy lekcje z tymi samymi nauczycielami, nasz jadłospis nie uległ radykalnym zmianom, tak samo jak tryb życia. Nasz sposób myślenia jest wciąż taki sam. Więc nie widzę zmian. Jedyną jest owo postanowienie. Wielu ludzi czeka na Nowy Rok z próbą wprowadzenia zmian w swoim nędznym życiu. Gdyby rzeczywiście chcięli coś zmienić, poprawić, zrobiliby to od razu, a nie czekali na 1 stycznia. Postanowienie ma większe szanse na powodzenie, jeżeli zaczniemy je spełniać w momencie powziecia go, a nie za jakiś czas. Równocześnie większą szansę na wypełnienie mają postanowienia pojedyncze, ewentualnie po dwa równocześnie, ale jedno "fizyczne" i jedno "psychiczne". "Fizyczne" to np. nauczenie się jazdy konnej, "psychiczne" to np. ćwiczenie się w cierpliwości. Jedno nie przeszkadza drugiemu i go nie warunkuje, dlatego mogą być podjęte w tym samym czasie. Ale do tego potrzeba wiele silnej woli.

Starego Roku podstumowywać nie będę. Powiem jedynie, że był o wiele lepszy, niż się spodziewałam. Moje postanowienia noworoczne? Paradoksalnie mam takie. Pierwsze: Nie narzekać. Akurat to raczej mi wychodzi. Drugie: Więcej ćwiczyć i mniej się obżerać. Z tym jest trochę gorzej, ale raczej daje radę. Na razie. I ostatnie, które właściwie nie jest postanowieniem: Nie przejmować się. Nie przejmuję się, że mi ono totalnie nie wychodzi.

Nowy Rok i zaczynam nie wytrzymywać psychicznie.

fot. autorka bloga