.wyrwana z kontekstu. 

"Wszystko jest tylko czekaniem, cała reszta to tylko zabijanie czasu między kolejnymi oczekiwaniami i tym straszniejsze, że kiedy nadchodzą rzeczy na które czekaliśmy - okazuje się, że nie przynoszą żadnych rozwiązań, są rozczarowujące, i wtedy zaczyna się czekanie na coś następnego."

To niesamowite, że w dzisiejszych czasach tak wiele jest portali, w których możemy dzielić się swoim życiem...a jednocześnie w żadnym z nich nie jesteśmy w stanie pokazać tego, co dzieję się naprawdę. A dzieję się wiele rzeczy i uczuć, nieInstagramowych. Wracam więc do korzeni i wpisów tutaj. Kiedy wszyscy ludzie śpią już, ja nie śpię. Tęsknie.

Za czasami, kiedy mogłam przekraczać wszelkie granice. Kiedy adrenalina pulsowała i mój stan emocjonalny był pomiędzy płaczem i euforią. Kiedy robisz coś złego, to przynajmniej baw się dobrze. A ja bawiłam się przepięknie. Nie mogło być gorzej. Pamięć pamięta. Każdy szczegół. Człowiek może o czymś zapomnieć. ONA NIE. Gdybym więc miała powiedzieć, co w życiu bardziej mi przeszkadza, to wspomnienia bez możliwości kreowania tych nowych, ani powtarzania poprzednich. Chciałabym wrócić do "ustawień fabrycznych" i wykasować całą dotychczasową pamięć, żeby nie mieć tych bolesnych punktów odniesienia, do tego, co było. I nie chce do mnie wrócić. Czekam i tęsknie.