Egzemplifikacja

Jestem spustoszony emocjonalnie i intelektualnie. Zaraz zacznie się metodologia. Czytamy Kanta, Znaczy Łukasz czyta a ja piszę tę notkę i staram się pojąć choć słowo z tego co czyta. Po fragmencie, jak to zwykle bywa na ćwiczeniach przechodzimy do omawiania. Mówimy o sądach syntetycznych i analitycznych. Panuje cisza bo nikt nie wie jak je określić. Zawsze na tych zajęciach dochodzi do pytania "Czy czytaliście ..." lub "Czy kojarzycie teorię" ... i cisza. Wtedy czuję się taki przeszywający ból i wstyd. Podobny do tego gdy się szminką i kredkami do oczu namaluje obrazki i się dostanie ochrzan bo dowiadujesz się że kosmetyki nie służą do rysowania. W sytuacji zajęć jest o tyle gorzej, że najgorszą wymówką jest nie wiedziałem. Póki co po każdych zajęciach z metodologi czuję się skarcony. Za oknem latają samoloty pewnie wypełnione ludźmi, którzy albo pomyśleli wcześniej by zająć się swoim businessem ,pracą , talentem albo mieli więcej chajsu i znajomości (są też opcje bardziej lub mniej mieszane). Marzę by być pośród nich. Latać z jednego wielkiego miasta do drugiego jeszcze większego. Ciekawe Ci co teraz latają, musieli ogarnąć Kanta, czy jakąkolwiek inną lekturę tego pokroju, a może po raz setny czytają Potęgę podświadomości i wmawiają sobie, tłuką do upadłego mantrę :" Jestem wspaniałą jednostką, i osiągam sukces w każdej dziedzinie swojego życia, jestem kochanym dzieckiem wszechświata uśmiecham się do wszechświata a on pierdzi na mnie soczystym bąkiem sukcesu, który rozsiewa na mojej podświadomości nasiona bogactwa i piękna. Jak one pięknie cuchną."
Czy ja jestem wredny ? Czy może zazdroszczę ? Może mam jakiś kompleks braku wiedzy? Może to jesień ? Może powinienem startować w castingu do musicalu Karol Musical o życiu JP II i brać udział w masowym praniu mózgu ?

Ok, lecę. I just Kant.