O małym pulchnym chłopcu.

             Nie mam nic do grubych ludzi. Kocham dzieci. Ale ten klops z galarety o smaku smalcu, bawiący się automatycznymi drzwiami, między przedziałami pociągu doprowadza mnie do białej gorączki. Larwa ma może 10 lat , klnie jak szewc, a jego babcia wydaje się być totalnie obojętna całej sytuacji. Może i dobrze, nie zobaczy jak drzwi odetną mu te małe serdelki, wystające z dłoni.
Pewnie ma jeszcze młodszego brata i trzeciego w drodze. Wygląda na pokolenie 500+. Będzie napychany , polską kapustą i cebulą i będzie podkradał drobne na burgery w Macku, a jak będzie miał 25 lat to będzie chciał by podwyższyli mu kieszonkowe, bo skoro ma kieszenie jak worki na ziemniaki to w jego mniemaniu oznacza, że jest na tyle dorosły by dostawać więcej poza tym inaczej nie znajdzie dziewczyny a studiuje filozofię i nie ma czasu na pracę.
Nie mam nic do dzieciaka i zapewne wyrośnie na pedałkę bo ma na głowie czapkę marynarską i nie chce jej zdjąć z głowy. Pewnie myśli, że wygląda cool i że jest wyjątkowy, ale nie wie czemu koledzy w szkole go nie lubią... Łee teraz pisałem o swojej przeszłości xD. Może mój kwas wynika raczej z tego, że jest duszno jak pod pachą Pawłowicz? Dodatkowo mam długie spodnie, bo we Wrocku ma padać. Muszę jeszcze kupić baterie. Chyba się zdrzemnę póki młody ogląda pornole na tablecie i siedzi cicho tak by babcia nic nie podejrzewała.
              Tak naprawdę ani chłopiec ani babcia ani też duchota nie są powodem moich nerwów i żółci. Ostatnio ludzie mnie zawodzą. Strasznie mnie to boli gdy umawiam się z kimś na coś od miesiąca czy tygodni, a na koniec zostaję wystawiony. Rozumiem gdyby to było z dnia na dzień czy coś ale to były ugadywane sprawy. Czasem nawet wydaje mi się jakby ktoś specjalnie robił tak by moje plany się nie ziściły. Może nawet mi się nie wydaje tyko wiem, że kumple robią mi na złość.

Wygląda to wszystko nie fajnie. Bardzo nie fajnie.
Trudno. Mam przed sobą jeszcze cały świat do poznania a przy tym większe problemy.