nieświadomie otulam się lękiem. leżę w ciemności. trzęsę się z zimna. dłonie i stopy mam lodowate. otaczają mnie oni. chcą mnie zniszczyć. są coraz bardziej realni. a ja jestem bezradna. próbuję ochronić się przed nimi kołdrą. to taka bariera. ale jest słaba. mówią mi, że powinnam umrzeć. niszczą mnie. ja sama nie mam już siły. dobrze, że jest A. codziennie płaczę. nie mam już na to siły. najchętniej nie ruszałabym się z łóżka. chciałabym pójść do szpitala. tam bym była bezpieczna i nie mogłabym nic sobie zrobić. a tak robię. beze mnie te święta byłyby lepsze. tylko przeszkadzam i zajmuję dodatkowe łóżko. nieustannie myślę o skończeniu tego. one mi każą. one decydują o moim życiu. kierują moimi czynami. a ja zamarzam i drżę. przez nie nie słyszę własnych myśli. nasilają się z każdym dniem. wariuję. oszalałam. nie jestem sobą. utknęłam w obcym ciele. nie mam ochoty jeść. ciągle leżę próbując zasnąć. jestem przemęczona. jestem obciążeniem dla innym. interesują się mną tylko gdy mam problemy. dlatego im ich nie pokazuję. żeby się nie interesowali. dlatego milczę. i niszczę się po cichu. L nie został w szafie. dziś z nim nie rozmawiałam. ale wiem, że tu jest. czuję jego obecność. to on wypełnia mnie chłodem.