Borysa chce zjeść lew.

Nogi mi do dupy wchodzą.

Jak mieszkaliśmy tu rok temu, a mysle tu dokladnie o zesżlorocznej wiosnie to ja przeciez z Borysem mialam raj!

Miał wtedy jeszcze dwie drzemki, wiec zazwyczaj mi na spacerze zasypiał i była to jego druga drzemka.

A mamusia w tym czasie rozkładała sie na kocyku w ulubionym parku na Teatrze Lalek i albo się opalała, albo czytała książkę.

Jak się synek obudził to i tak za daleko nie uciekł bo przeciez chodzic jeszcze nie potrafił wiec karmiło się gołebie siedząc nadal na kocyku albo robiło sie co innego nie stresując się za bardzo.

A teraz?!

Nie ma mowy żeby Borys na spacerze zasnął, nawet jakby była to jego pora o ktorej normalnie w domu zasypia. Po prostu na otwartej przestrzeni włącza mu się ADHD :D

Jezu jak ja go kocham!

Mimo tego ze nogi mi do dupy wchodzą.

Zmęczenie warte jest kazdej sekundy spędzonej z nim.

Wczoraj pierwszy raz zobaczył tak nisko lecący samolot (w sumie drugi raz, pierwszy był helikopter,ale takiej reakcji nie bylo!)

O matko haha, za kazdym razem smieje sie do siebie jak sobie go przypomne!

Jak juz zauwazyl te wielką maszynę na niebie, zaczął biegnąć za nią z głową skierowaną ku górze, krzycząc przy tym "HAAALOOO, HAAALOOOO!".

Hahahaha, w międzyczasie wbiegł w ławke, ale nie przejął sie tym za bardzo i dalej krzyczał i gonił samolot. Babka na ławce tez miała niezły ubaw :)

Borys ma teraz niesamowity okres.

Fascynuja go malutkie mróweczki, zakochany jest w każdym czworonożnym włochatym stworzeniu, jego najlepsze zabawki to kamyczki i za prawie kazdym razem pokazuje mi palcem na niebo, jezli zobaczy na nim latajacego ptaka.

Myśląc o tym, co napisze na blogu, w radio puscili piosenke Dżemu, której słowa idealnie tu pasują:

"Kiedy byłem mały, 

pytałem co to życie, 
co to życie mamo, 
widzisz życie to ja i Ty, 
ten ptak, to drzewo i kwiat, 
odpowiadała mi... 
W życiu piękne są tylko chwile..."

Także teraz chodzimy do tego samego, ulubionego parku na Teatr Lalek, z tym że muszę mieć cały czas oko na mojego malego huligana (który jeszcze nigdy nie przeszedł ze mną za rękę dłużej niż 5sekund), i spacery być może są bardziej męczące, ale również o wiele bardziej fascynujące :)

Czasami w życiu dorosłych brakuje tej dzieciecej beztroski. Czasami to dorośli powinni uczyć  się od dzieci.