Nie znam jutra.

Po raz kolejny boję się czegoś, co nastąpi, na co nie mam wpływu.

Tak wiele niejasności i niedomówień w najbliższym dniu...

Wiem, że sobie poradzę, co do tego nie mam wątpliwości.

Bo obiecałam komuś, że dam z siebie wszystko-nie zawiodę.

Moje życie jest pełne niewyjaśnionych sytuacji, trosk i ważnych rozmów. Nie wiem co mnie czeka i nie chcę już nawet wiedzieć, to nie jest ważne. Mam przy sobie wspaniałe osoby, ludzi których kocham i za których oddałabym życie. Jedni tutaj na miejscu inni nieco dalej, ale oni są i to się liczy. To daje mi siłę, aby z śmiałością spoglądać w przyszłość.

Cokolwiek będzie, przejdziemy przez to razem. Ramię w ramię.

Pamiętasz te przysięgi składane w dzieciństwie? Choć teraz już nie mają tak mocnej wartości to istnieją. Kiedy je składalismy wszyscy razem, cel był szlachetny i wierzyliśmy w siłę tych słów bardzo mocno.

Czasami tak jest, że los chce inaczej, ludzie rozchodzą się w różne strony świata.

Wiem jednak, że choć osobno na tym wielkim świecie mimo wszystkich trudności,  wciąż stanowimy jedność.

Największą sztuką życia jest śmiać się zawsze i wszędzie.

Nie żałować tego, co było.

I nie bać się tego, co będzie.