Witam ponownie

Nie wiem co napisać, czasem brak słów by opisać to co się dzieje. 

Nie jestem gotowa.

Zbliża sie zima, odkrywając to co powinno byc zakryte. 

Zapomniane pod grubą warstwą śniegu. 

Może ktoś czuje jak ja. 

Myśli jak ja. 

Tęskni, kocha, nienawdzi.

Jak ja. 

Może dla niego zima też jest okresem bólu. 

Czasem gdzie wszystko zaczęło się, choc nie miało do tego prawa. 

Czasem gdy wszystko jest smutne. 

Świat zmienia sie w szarą pustke, kradnąc resztki nadzieji, że nadchodzacy rok 

zmieni coś, czego sami nie jesteśmy w stanie uniknąć. 

Zima pokazuje pradziwą mnie. Gdy już nie musze kryć łez bądź żalu. 

Ludzie myślą przecież, że to zmęczenie, choroba, bądź płatki śniegu, 

które roztapiając sie na mej twarzy, pozostawiły po sobie ostatnie wspomnienie. 

Też jestem takim platkiem śniegu. 

Staje się czymś codziennym.

Monotonnym.

Odchodząc w zapomnienie.